به طور کلی، سه نوع توسعه وب سایت وجود دارد که عبارتند از:

●        توسعه وب سایت front-end

معمولا این نوع توسعه وب سایت به بخشی از سایت، اپلیکیشن یا محصول دیجیتال اشاره دارد که کاربران آن را می‌بینند و با آن تعامل می‌کنند. بنابراین یک توسعه دهنده فرانت اند مسئول ظاهر و احساس یک محصول دیجیتال است، به همین دلیل اغلب به آن‌ها طراحان وب نیز گفته می‌شود.

توسعه دهندگان Front – End معمولا باید درک کاملی از زبان‌های برنامه نویسی از جمله HTML،CSS  و JavaScript و همچنین چارچوب‌هایی مانند React، Bootstrap، Backbone، AgleJS  و Ember JS داشته باشند. مسئولیت‌های یک توسعه دهنده فرانت اند شامل ایجاد وب سایت‌های پاسخگو، انجام تست وب سایت و رفع هرگونه باگ شناسایی شده در طول فرآیند توسعه وب و اطمینان از اینکه ساختار سایت از بهترین شیوه‌های SEO پیروی می‌کند، می‌شود.

●        توسعه وب سایت back-end

توسعه دهندگان Back – End روی نحوه کارکرد آن تمرکز می‌کنند. یک توسعه دهنده بک اند، چارچوب اصلی یک وب سایت را قبل از حفظ آن و اطمینان از اینکه آن را آن طور که باید انجام می‌دهد، ایجاد می‌کند؛ از جمله آن می‌توان به تعاملات پایگاه داده، احراز هویت کاربر، سرور، پیکربندی شبکه و میزبانی، و منطق کسب و کار اشاره کرد. کار کردن سمت سرور Back – End توسعه دهندگان نگران سیستم‌ها و ساختارهایی هستند که به برنامه‌های کامپیوتری اجازه می‌دهند تا مطابق میل خود عمل کنند.

به طور معمول، توسعه دهندگان بک اند از زبان‌های برنامه نویسی سمت سرور از جمله PHP،Ruby  و Python و همچنین ابزارهایی از جمله MySQL،Oracle  و Git استفاده می‌کنند.

●        توسعه وب سایت full-stack

یک توسعه دهنده فول استک کسی است که هم با توسعه Front – End و هم با توسعه Back – End آشنا است. توسعه دهندگان Full Stack معمولا طیف گسترده‌ای از زبان‌های برنامه نویسی را درک می‌کنند و به دلیل تطبیق‌پذیری آن‌ها، ممکن است بیشتر از توسعه دهندگانی که تخصص دارند، در پروژه‌ها نقش رهبری داشته باشند. آن‌ها کلی گرا هستند و با هر لایه توسعه آشنا هستند. بدیهی است که برای کارفرمایان بسیار مقرون به ‌صرفه‌تر است که توسعه دهندگان فول استک را استخدام کنند؛ به طوریکه طبق آمار چهارمین شغل پردرآمد و پر تقاضا در دنیاست.